Beste bloglezers, Week 4 was voor mij een goedgevulde schoolweek vol uitdagingen met vallen en opstaan. Ik startte met volle moed op maandag met m’n wekelijkse spellingtest. De leerlingen kennen ondertussen dit systeem en ik kon zeer efficiënt te werk gaan. Of dat dacht ik toch… Ik probeerde een stapje verder te gaan, want dat leek mij wel mogelijk na één maand. Ik gaf hen een huiswerkje mee. Ze kregen de opdracht om de woorden die ze fout hadden 3x correct over te schrijven in hun werkboek. De juiste antwoorden kwamen aan het bord. Ik zag het als een laagdrempelige opstap om huiswerk te introduceren. Twee dagen later merkte ik echter dat minder dan de helft z’n huiswerk had gemaakt. Ongewild voelde ik een soort frustratie. Was ik niet duidelijk genoeg dan? Het was toch niet zo’n grote opdracht? Ik wist dat ik even een stapje terug moest nemen…Wat i.v.m. de thuissituatie van de kinderen? Iets waar ik tijdens deze stage totaal geen zicht op heb, maar mij wel iets bij kan voorstellen. Ik ging in gesprek met m’n mentor en vroeg hem of hij dit ook al had meegemaakt. Of hij dus ook al zo tegen de lamp was gelopen… Hij gaf aan dat huiswerk een verloren zaak is bij deze kinderen. Ze worden niet gesteund van thuis uit. Zo hebben ze niet voldoende schoolmateriaal thuis, kunnen de ouders vaak onvoldoende Engels en wordt hun boekentas niet meer opengedaan als ze thuiskomen. Heel even kon ik me inbeelden wat voor grote opdracht ik hen wel niet heb meegegeven. Eén leerling kwam naar mij en toonde met trots z’n huiswerk. Ja, hij had het gemaakt en was op tijd. Het stond vol fouten, maar ik kon hem alleen maar aanmoedigen voor het feit dat hij wel z’n boekentas aan z’n ouders getoond had en wel inzet toonde om ook thuis aan z’n Engels te oefenen. Op dinsdag leerde ik hen iets meer over command verbs bij instructions, commands en directions a.d.h.v. mijn pictogrammen, de language game ‘Simon Says’ en een actieve uitbeeldoefening. Ik had alles goed voor ogen en zorgde ervoor om met een simpele insteek toch de doelen van het curriculum te behalen voor grade 4, want dat is hier een grote uitdaging. In 4B liep het even volledig mis. Ze begrepen mij totaal niet een staarden me aan alsof ik net in 5 minuten de stelling van Pythagoras had uitgelegd. Ik merkte dit al gauw op en stuurde mezelf bij. Iedere dag geef ik dezelfde Engelse les aan drie verschillende klassen. Ik vind dit fantastisch om mezelf bij te sturen en meteen al enkele spontane aanpassingen uit te voeren. In 4A verliep alles zeer vlot. Ze deden enthousiast mee met de language game en konden m’n uitleg in eigen woorden herhalen. Iets wat voor hen niet gemakkelijk is. Op woensdag bouwde ik hierop verder. Zoals ik al zei, was het een goedgevulde schoolweek met iedere dag wel nieuwe uitdagingen. Zo gaf ik op donderdag een les over de progressive tense. Ja, je zou denken, hoe kun je dit nu simpel, aantrekkelijk en didactisch goed onderbouwd maken voor grade 4? Het leek me ook even een raadsel toen ik achter m’n computer zat, maar ben zeer tevreden met het behaalde resultaat. Ik probeerde eerst de leerlingen hun geheugen op te frissen door de tijdlijn past/present/future terug boven te halen. Ik speelde in op hun leefwereld en vroeg wie een kleinere broer of zus heeft. Ze vertelden kort over hun leuke momenten, maar ook hun alledaagse ruzies. Want ja, kleinere broers of zussen kunnen nu eenmaal soms wat ambetant zijn. Ik las hen een verhaal voor over Diego, die vier jaar oud is en duidelijk alle aandacht van z’n moeder opeist. Het verhaal was geschreven in de present simple en de present progressive. Ik maakte gebruik van woordkaarten om de structuur te visualiseren en liet hen de vervoeging van TO BE opzeggen a.d.h.v. een dansje. Ik liet hen dus met andere woorden weer niet stilzitten. Als verwerking maakten ze twee kleine opdrachten in hun werkboek met het bordplan als ondersteuning.
Voor ik het wist, zaten we al aan de laatste dag van de week. Ik kreeg de opdracht om een toets rond reading comprehension, opgebouwd door The Department, over te nemen. Ik merkte al snel dat dit niveau te hoog lag voor de kinderen en ging hierover in interactie met m’n mentor. Hij vond het echter belangrijk om deze tekst te gebruiken, net omdat de subject advisors vaak komen controleren. Ik begreep hem volledig en bood aan om eventueel kleine aanpassingen aan te brengen. We bespraken samen de knelpunten en hiermee ging ik aan de slag. Ik zorgde voor een groter lettertype, vet gedrukte titels en een prent met een visuele voorstelling van de ‘life cycle of the butterfly’, want dat was de inhoud van de tekst. Tijdens het lesgeven gaf ik hen voldoende tijd om op hun tempo te werken. Dit betekende dat er drie groepen ontstonden. Enkelen konden dit zelfstandig en liet ik voorlopen. De meeste volgden stap voor stap mee met mij en enkelen gaf ik achteraf nog 10 minuten extra omdat ze duidelijk moeite hadden met lezen. Doorheen de les stelde ik hen ook gerust dat ze voldoende tijd hebben om goed na te denken. Ik had de vragen ook opgebouwd met een stijgende moeilijkheidsgraad om onbewust wat te motiveren. Toen mijn les over was, zag ik één leerling die even in zak en as zat. Ze had moeite met de vragen en kon zich helemaal niet concentreren. Gelukkig was het net breaktime en kon ik haar gerust stellen met het feit dat ze mee kon komen met mij naar de staffroom. Daar overliep ik de laatste vragen nog eens samen met haar en liet ik haar in alle rust en stilte antwoorden. Ik merkte als snel dat ze het volledig begreep en mij zelf meer kon vertellen dan nodig was. Ze kon haar duidelijk gewoon niet concentreren door de spelende kinderen buiten. Dit deed me even denken aan de conferentie van vorige week, waar ze steeds weer herhaalden hoe belangrijk het wel niet is om in te spelen op de noden van de kinderen en ervoor te zorgen dat iedereen voldoende, eventueel aangepaste kansen krijgt. Toen ze klaar was gaf ze mij spontaan een knuffel en een kus op de wang. Ze glunderde en huppelde naar buiten. Beter kon ik mijn week niet afsluiten! Ik vond het fijn om deze week volledig m’n ding te doen, maar ook alles te kunnen bespreken en beoordelen met m’n mentor. De samenwerking loopt beter en beter en we leren tijdens deze periode zeker van elkaar. Op naar de volgende stageweek! - L.L. ICOM 4.1 Zelfstandig functioneren 3.The teacher as matter expert
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
AuteurIk ben Lore Lemahieu, laatstejaarsstudente lager onderwijs aan VIVES campus Brugge. Archieven
April 2018
Categorieën |